kimi

1.

qoş.

1. Bənzətmə və müqayisə bildirir. Ürəyi nanə yarpağı kimi əsir. – <Sultan bəy:> Mən bəy balası kimi qızımı arşın mal satana verəcəyəm? Ü. H.. Sanki göylərdə uçan quş kimiyəm; Sanki yerdən uçurulmuş kimiyəm. M. Müş..

2. Ani zaman bildirir. Məktubu alan kimi gəl. – <Əsgər:> Gözüm səni görən kimi qəlbim sevindiyimdən çırpınmağa başladı. Ü. H.. Qız gözünü açan kimi yan-yörəsinə baxdı. M. İ.. Səni görən kimi, a şirin üzlüm; Nədən tuti dilim mənim lal olur? M. R..

3. Yer, ya zaman həddini bildirir – . . . qədər, . . . dək. Evə kimi bir yerdə getdik. – Rəsul bir saata kimi pinəçi dükanının qabağında durub pinəçilərə baxdı. «Aşıq Qərib». Fəraqdən gecələr yatmaram sabaha kimi. . X. N.. <Fatma xanım:> . . Mən bu gecə sabaha kimi can vermişəm. N. V..

2.

əvəz. Bəzisi, kimisi (adətən iki və ya bir neçə cümlə qarşılaşdırıldıqda bölgü bildirmək üçün işlənir). Kimi xörək yeyir, kimi içir, kimi qəlyan, ya çubuq çəkir. Ə. H.. Kimi corab gətirdi; Kimi əlcək yetirdi. M. R.. Kiminin rüşvətxorluğu, qohumbazlığı, kiminin xəsisliyi, bəzisinin nadanlığı tənqid olunurdu. M. C..